Valse dubbeltjes

Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging zei mijn vader als we landgenoten zagen: "Nederlanders zijn net valse dubbeltjes, ze duiken op de gekste plaatsen op," waarmee hij voor het gemak voorbij ging aan het feit dat we dat zelf ook deden. We sjouwden namelijk bepakt en bezakt heel Europa door in een oude auto, die onderweg voor de nodige avonturen zorgde. Papa had geen rust in z'n gat; langer dan een of twee dagen wilde hij nergens blijven. Hij had altijd honger naar meer reizen, meer zien en meer beleven. Mama en zuster spanden samen, moe geworden na een weeklang doorrijden met korte nachten in de steeds opnieuw op te zetten en in te richten tent. Ze deden een wasje en zorgden dat die 's ochtends nog niet helemaal droog was, zodat we in elk geval een dag extra op een plaats konden verblijven. Papa trapte er niet altijd in, en dan klemden we mopperend de natte kledingstukken tussen de gesloten autoramen om ze onder het rijden te laten drogen.

Met de steeds uitdijende Postfamilie is iets vergelijkbaars aan de hand. Steeds als ik tijdens mijn reis door eht verleden even iets opzoek in een virtueel archief, kom ik weer nieuwe Posten tegen, de voorraad mensen met die naam lijkt onuitputtelijk. Soms vind ik zo ontbrekende schakels in een van de families die ik al 'heb', soms stuit ik op een heel nieuw 'nest' maar heel af en toe zit er een echt vals dubbeltje tussen. Het gaat dan om iemand die bij zowel Genlias als bij regionaal of gemeentelijk archief Post wordt genoemd, maar in werkelijkheid volgens andere documenten Pot, Pont, Poot of Bost blijkt te heten. Waarschijnlijk gaat dat dan om een moeilijk leesbare naam in het originele document of om een ambtenaar met slechte oren die maar even opschreef wat hij indertijd hoorde. Veel mensen konden immers toch niet lezen, dus wat maakte het toen uit?

Aantal personen in mijn bestand: 97.182
Aantal personen met de achternaam Post: 11.355