Verzadiging

Er begint nu een zekere verzadiging op te treden in de mogelijkheden die ik heb om onderzoek via het internet te doen. Zoals velen met mij, kon ik de verleiding niet weerstaan om te zoeken naar broers en zussen van opa en oma, hun echtgenoten, daarvan de ouders en eventuele kinderen en zo verder. Allerlei ambities hebben de revue gepasseerd: ik ga zoeken tot ik aan Adam en Eva ben (nou ja, ver, in elk geval), tot ik alle rechtstreekse voorouders met nog dezelfde achternaam heb gevonden, tot ik alle personen met mijn achternaam heb gevonden, tot ik een verwant gevonden heb die echt beroemd of rijk of allebei was, tot ik alle bewoners van mijn geboorteplaats aan elkaar heb geknoopt, tot ik voorouders vind die ik gemeenschappelijk heb met mijn echtgenoot. En ik kon niet kiezen. Dus zitten er nu, tegen wil en dank, bijna zestigduizend namen in mijn bestand, die soms wel en soms niet aan elkaar verwant zijn, maar die op een bepaalde manier toch iets met elkaar gemeen hebben.

Ik heb veel ontdekt op mijn speurtocht: de beste plaatsen (websites) om op zoek te gaan, de (on)mogelijkheden van het vinden van gegevens zonder een archief te hoeven bezoeken, de mogelijkheid om gebruik te maken van gegevens van medespeurders, soms omdat ze complete stambomen op het internet hebben gepubliceerd en soms omdat de meesten van hen het, net als ik zelf, leuk vinden om contact met elkaar te hebben en zo gegevens te kunnen uitwisselen.

Ik heb ook veel geleerd: er bestaat een - ongeschreven - regel dat je, als je zelf gaat publiceren, altijd even vermeldt hoe je aan die informatie bent gekomen. In het begin maalde ik daar niet om, ik was toch niet van plan om mijn gammele stamboom ooit te publiceren, dus wie zou ik daarmee kunnen benadelen, zo dacht ik. Later kwam ik tot het inzicht dat het verstandiger is om toch even te noteren waar ik bepaalde informatie vandaan gehaald heb: soms kijk ik maandenlang niet naar een bepaalde vertakking, om de draad dan later weer op te pakken. Als je dan niet meer weet hoe je erbij gekomen bent dat Pietje Puk in het jaar nul in Sintjezusveen getrouwd is met Mina-met-de-onbekende-achternaam, dan is het heel lastig om verder te gaan zoeken naar Pietjes ouders, broers en zusters.

Wat ik ook geleerd heb, is het feit dat mensen in dorpen in 99% van de gevallen trouwden met mensen uit de directe omgeving, zodat het aantal achternamen in zo'n dorp beperkt was. Als je dan ook nog in ogenschouw neemt dat vernoeming, zeker bij de oudste vier kinderen (twee opa's en twee oma's) bijna een verplichting leek te zijn, dat er veel kindjes voor hun eerste verjaardag overleden en de volgende kindertjes doodleuk weer die opa- of omanaam kregen, dan begrijpt u dat de naam Pietje Puk in het dorp Sintjezusveen geen aparte naam geweest is. Zoek dan maar eens uit wie wie was...